නිදි වැද බිම ලගින වියළුණු කොල
|
අහුර
|
බිය වැද ඇහැරවයි සීතල සුළඟ
|
සැර
|
එනව ද? මහ වැස්ස අප වෙත ඉඳන්
|
දුර
|
තුටු නද සර සරින් විමසයි අතු
|
|
විළි වැද බලන යව්වනියක කොපුළෙ
|
පැහැ
|
වෙන දා වගේ අද හැන්දෑ අහසෙ
|
නැහැ
|
හැම දා සැඳෑ සිරි දැක විඳ පුරුදු
|
ඇහැ
|
තරහෙන් කළු ව ගිය අහසේ රඳනු
|
බැහැ
|
තත්පරයක දි ඇති වී, යළි නැති ව
|
යන
|
නෙත් අඳ කරන විදුලිය ලොව එකලු
|
වන
|
අත් දුටු තව දෙයක් යළි මට සිහි
|
කරන
|
නෙත් කැල්මක් වගෙයි රූ බර අඟනු
|
දෙන
|
වැහි බර උහුලන්ට නො හැකි ම නො හැකි
|
තැන
|
තරහෙන් හඬ නගයි මේ කුළු, වී
|
උරණ
|
හඬ විතරම යි, වෙන කිසිවක් නැහැ එ
|
තැන
|
දනිත ත් මම බය යි, මේ මහ හඬ ට
|
එන
|
එක දෙක වැටෙන හැම වැහි බිඳුව ම
|
පාහේ
|
එ සැණින් වියළි දූවිලි සමඟින්
|
පෑහේ
|
නිවන ට ගත නැගුණු මේ උණුසුම්
|
දාහේ
|
තුටු වුණු පොළොව නගනා සුවඳ ම
|
සෑහේ
|
ඉඳ හිට නැගෙන වා රැල්ලේ බමන
|
සුළි
|
සමඟින් පැමිණි පිණි බිඳු ගේ පුරා
|
හැලී
|
වැහි පොද සමඟ සුළඟින් තුරු පතර
|
සැලී
|
තෙතබරියම් ව වැතිරෙයි, පොළොවට ම
|
ඇලී
|
ටික ටික වැඩි ව එන වැහි පොද අතර තුර
|
අතර තුර
|
සීතල සුළං ඇඟ වට පැටලෙයි
|
නිතර
|
ඒ සමඟින් ම එන හිරිකඩ සිසිල
|
බර
|
ගත කිළිපොලයි, හිත නින්ද ට කරයි
|
බර
|
කවුළුව හැර දමා, බලමින් විදුලි
|
එළි
|
ඇඳ මත වැතිර, ඇතිරිල්ල ත් සමඟ
|
වෙළී
|
එන හිරිකඩ සමඟ තව තව වෙමින්
|
ගුලි
|
නිදි දැහැන ට වදිමි, වැස්ස ත් සමඟ
|
යළි
|
2009-12-17
|
2013-07-10
වැස්ස යි මම යි
නම් පත්:
කවි හා නිසඳැස්
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
කාලෙකින් දැකපු හොඳම කවි පංතියක්.... :)
ReplyDeleteබොහොම ස්තුතියි :)
Deletegodaaaak lassanai a kawi tika.
ReplyDeleteඇගැයුමට තුති madhusha sandaruwan :)
Delete