මගෙ සිත රැඳි මියුලැසි මිහිරිය ඇය

                

ම හදෙහි පෙම් මල් පුබුදු	කරන්නී
ගෙ නෙමින් රොන් සුණු සුවඳ	දෙවන්නී
සි යුමැලි රත'දර ඒ	තවරන්නී
ත ව රස කළතා මා	රසයන්නී

අම්මා කෙනෙකු මිස, නුඹ මගෙ බිරිඳ ලෙස...

පිය සෙනෙහසට පෝස්ට් එකේ සහ මා හා, යා නො හැකිය ගොඩබිමකට පෝස්ට් එකේ නයනේ එක්ක කරපු කතා නිසා තමයි මේ පෝස්ට් එක ලියන්ට මග පෑදුණේ. ඉතින් ඔබට තුති.

අපි මෙහෙම පටන්ගමු. ලෝකෙ ගෝලාකාර යි, මිනිස්සු විවිධාකාර යි කියල අපි කතාවට කියනව. මේ විවිධාකාර මිනිස්සු, එක සමාන අද්දැකීම් වලට මුහුණ දෙන්නෙ ත් විවිධාකාර විදිහට. ඒක යි, මිනිසුන් එක ම අද්දැකීම වුණ ත් වින්දනය කරන විදිහ එකිනෙකාට සාපේක්ෂ වෙන්නෙ.  ඒ සාපේක්ෂතාව හරහා, අප, අපි කිසි දා නො සිතූ, නො පැතූ, අපූර්ව වින්දනාත්මක අන්තයන් වෙත ගෙන යන්නට, ගීතය, එහෙම ත් නැත්තම්, ගේය පද රචකය සමත් වෙනව. එක ම ජීවනාද්දැකීම දෙස විවිධාකර වූ කෝණයන්ගෙන් බලන්නට ත්, ඒ ඔස්සේ අපේ ජීවනාවබෝධය මුහුකුරා ලන්නට ත් සුභාවිත ගීතය හොඳ මගපෙන්වීමක් වන්නෙ ඒ හේතුව නිසා යි. සරලව ම, ආනන්දයෙන් ප්‍රඥාවට යනව කියන්නෙ අන්න ඒකට යි.

මා හා, යා නො හැකිය ගොඩබිමකට...

ගෑනු ළමයෙක් ඉන්නව.. ඇගෙ ජීවිතේ කොතැන දි හරි වැරදිලා.. නැවත ත් හදන්නට බැරි ලෙස ම වැරදිලා, පැටලිලා.. අසරණ ඇයට නැවත ත් ඇගෙ පරණ ජීවිතය හොයාගන්නට බෑ.. ඒ මියැදී අවසන්.. ඉදිරි දිවියකු ත් ඇයට නො පෙනෙන විදිහට ඇය මංමුලා වෙලා.. මනුස්සයෙකුට, කාන්තාවකට, ඊට ත් වඩා, සියුමැලි තරුණියකට, පත් වන්නට හැකි තව ත් නරක තැනක් තියේවි ද...? එ වන් සමනළියක වැනි සියුමැලි යොවුනිය ක්, විඳින්නා වූ වේදනාව, අපේ අවබෝධයේ සහ පරිකල්පනයේ සීමාවෙන් සැතැපුම් ගණනක් ඔබින් පවතින්නක්..